مفهوم و ماهیت جرم سوداگری انسان در اسناد فراملی،حقوق ایران و آلمان

چکیده سوداگری انسان، فرایندی ‏است شامل رفتارهای مختلف مجرمانه که بر تجارت انسان به منظور بهره‏کشی از او استوار است. پروتکل پیشگیری، سرکوب و مجازات سوداگری اشخاص به ویژه زنان و کودکان (پروتکل پالرمو)، جرم سوداگری‏ انسان را که با دخالت گروه های جنایی و به قصد تحصیل منافع مادی و مالی و معمولاً با عبور از مرز کشورها انجام می‏گیرد، «سازمان‏یافته» و «فرامرزی» می‏داند؛ ولی در حقوق آلمان و کنوانسیون اقدام علیه سوداگری ‏انسان شورای اروپا (کنوانسیون ورشو)، جرم مزبور ماهیتاً سازمان‏یافته نیست. کنوانسیون ورشو، جرم سوداگری ‏انسان را به دلیل آن که حقوق اساسی بشر، مثل حق انتخاب را نادیده می‏گیرد صریحاً نقض حقوق بشر قلمداد کرده ‏است و همزمان تکالیفی را برای حمایت از بزه‏دیدگان توسط دولت ها مقرر کرده است. در آلمان، جرم سوداگری انسان، شامل همه اشکال بهره‏کشی جنسی و کار و همچنین سوداگری داخلی و فراملی ‏است و قوانین آلمان با پیروی از آموزه‏های حقوق بشری، تدابیر حمایتی از بزه دیدگان را پیش بینی کرده‏اند. در ایران قانون موسوم به «مبارزه با قاچاق ‏انسان»،جرم سوداگری‏ انسان را اصولاً سازمان‏یافته تعریف نکرده و آن را با عبور از مرز محقق می‏داند. شایسته ‏است قانونگذار ضمن اصلاح قانون، جرم سوداگری ‏انسان را شامل همه اشکال سوداگری داخلی و فراملی آن کند و سازمان یافتگی را موجب تشدید مجازات مرتکبین قرار دهد. همچنین متأثر از آموزه‏های اسلامی و حقوق بشری از بزه‏دیدگان حمایت کند و با الحاق به کنوانسیون جرم سازمان‏یافته فراملی و پروتکل پالرمو، همکاری با سایر کشورها برای مبارزه با سوداگری ‏انسان را آشکارتر کند.